Aloïse CORBAZ

Na een teleurstelling in de liefde trok Aloïse op vijfentwintigjarige leeftijd naar Duitsland, waar zij als gouvernante ging werken aan het hof van keizer Willem II. In 1914, bij het aanvang van de eerste wereldoorlog, keert zij terug naar Zwitserland en vertoont zij gedragsproblemen. Haar familie besluit haar te laten opnemen in het hospitaal van Céry en vervolgens, van 1918 tot haar dood, in het asiel La Rosière van Gimel. Jacqueline Porret Forel, de arts die haar begeleidt en haar werken bestudeert, toont haar creaties aan Jean Dubuffet. De geïnterneerde Aloïse creëert verrassende werken volgens een heel eigen code. In haar tekeningen duiken veel persoonlijke herinneringen op: de weelde aan het hof van Willem II, het koningskoppel en allerlei theatrale elementen. Ze beeldt deze niet werkelijkheidsgetrouw af maar hevelt deze over naar een wereld die constant in beweging en heel afwisselend is.