JAKLINE

Jakline geeft niet graag commentaar bij haar werk. Haar werken spreken voor zichzelf. Jakline maakt werken van kant; kant die prikt, roest en tetanus bezorgt. Een werk dat doorsneden wordt door leegte en volheid. Leegte als een verlaten gebied dat overgeleverd is aan de projectie van onze angsten. Ruimte in haar kathedralen van ijzer en nikkel, die de echo weerkaatsen van de revoltes die zij in stilte uitschreeuwt. Jakline komt in opstand tegen een onrechtvaardige, ongelijke maatschappij, tegen een systeem dat iedereen opsluit in zichzelf. En dankzij de valstrikken die zij bouwt is het de onzichtbare vijand die in de kooi belandt. Door hem te structureren kan ze hem beter het hoofd bieden, sterk en met rechte rug, zoals de ijzeren maagden die zij tot leven brengt met kleine stukjes chaos.