Alain GENTY

Wanneer hij als jongen in een psychiatrisch centrum mag kiezen uit verschillende kunstzinnige technieken, laat hij zijn oog vallen op klei, want die kan hij helemaal naar zijn hand zetten. Op 45-jarige leeftijd raakt hij door een ongeval op het werk volledig arbeidsongeschikt. Genty neemt de klei weer ter hand en schept een wonderlijke verzameling dieren, met telkens kleurrijkere glazuurlagen. Tegenwoordig woont hij in bij een van zijn broers, die hij pas laat heeft teruggevonden – jaren nadat hij en zijn broers en zussen over instellingen en gastgezinnen waren verspreid. De keramiek van Alain Genty staat overal, van de woonkamer tot in de tuin. Hoewel hij aanvankelijk weigerde zijn sculpturen te verkopen, omdat hij ze zelf wilde houden, verkoopt hij ze nu toch af en toe om klei en glazuur te kunnen aanschaffen. “Ik heb een zwaar leven gehad (...), ik heb het achter me gelaten (...), ik heb mijn broers weer gevonden (...), ik ben gelukkig nu. Meer kan ik er niet over zeggen, ik heb er vrede mee.”